Serial o gościu, o którym RHCP zrobiło piosenkę. Poza tym okazuje się, że był też koszykarzem - urodził się jako Earvin Johnson Jr, potem zaczęli go nazywać Magic Johnson, bo grał tak dobrze, że opisywali go tymi samymi słowami, co setki innych zawodników, ale dodali do tego "Magiczny". To jeden z wielu dokumentów biograficzno-sportowych: miły w wymowie, świetnie zrealizowany, składający przede wszystkim hołd lepszym czasom i ludziom, którzy je pamiętają, uczestniczyli w nich, tworzyli je. Merytorycznie nic szczególnego - grali, chcieli być mistrzami, zostali mistrzami. Jak już napisałem: używają tych samych słów, co w przypadku innych sportowców. Słyszymy to samo, co zawsze.

Muszę przyznać - jeśli chcecie serialu o NBA, to lepiej wybrać "Last Dance". Tam jest po prostu więcej o sporcie, ze szczegółami. "They Call..." opowiada o sporcie z konieczności, żeby dojść do etapu, gdzie Magic stał się twarzą walki z HIV. Wszystkie inne twarze wcześniej to tam, chuj, Rock Hudson i jego rewolucyjność to nawet nie warto wspominać, Magic się liczy - ale nawet to jest pobieżnie opowiedziane. A raczej - szczegółowo, ale to są szczegóły oczywiste i bezpieczne. Że nagle odwołali mu trening i mecz bez wyjaśnień, nikt nic nie wiedział, musiał osobiście się dowiedzieć od doktora, niewiele osób o tym wiedziało, wszyscy się bali... Dodatkowo wygodnie zwlekają z podaniem przyczyny. Trzeba im jednak oddać, mówią to później wprost i z uniesionym czołem: zakaziłem się poprzez niezabezpieczony seks z obcymi kobietami. To jest wystarczając, jak i cały miniserial.

Najlepszy jest wtedy, gdy opowiada o okresie po sporcie. Jak zaczął budować kina, stał się filantropem biednych, czarnych dzielnic. To jest najlepsza część tego grzecznego, bezpiecznego tytułu udającego dokument.